Ana akım sinemadan kaçanların uğrak yeri sinemabağımlısı.com’a hoşgeldiniz. Filmlerin konusunu yazmamanın nedeni var. Çünkü seyredince siz farklı bir bakış açısı yakalayacaksınızdır. Başka yazıları da okuyunca bana dayatma gibi gelir. Belki ben çok farklı anlayacaktım filmin bütününü! O yüzden sadece filmin adları var.
Her neyse.. Gerçek konumuza dönersek, Bazı filmlerin tek derdi vardır ve bu derdi sadece bilmek zorunda olanlar bilir. Nedir bu? Tabi ki sinemanın büyüsü. İşte bu mantıkla bu filmler size bu büyünün hepsini verecek hissiyata ve güce sahip. Ancak belirli bir izleyicilik kotanızı doldurmanız gerek bu filmleri sevebilmeniz için.
Kısaca birbirinin aynı, en az 500 film izlemeniz ve yine içinde aşk-meşk, yalan-gerçek, zengin-fakir gibi hikayelerden gına gelmesi gerekir, ki bu filmlere sarılıp kafanızı açacak ya da başka deyişle aydınlanmanıza yarayacak filmler olsun. Yani “ben ayda bir film izlerim.” diyorsanız bu filmler sizin için uygun değil.
Bir uyarı daha:
Sakın bu filmleri yanınızda genel izleyici bir arkadaşınızla, eşinizle, dostunuzla izlemeyin. Film boyunca sıkılıp
sürekli saçma yorumlar yapıp sizin sinema terapinizi mahvedebilir. Yalnızken seyretmek filmleri daha anlaşılır hale getirdiğini var sayıp, aşağıdaki filmlere bakınız. İyi Seyirler.
1. El Topo (Alejandro Jodorowsky, 1970)
-
“Köstebek”(Alejandro Jodorowsky, 1970) 2. The Holy Mountain (Alejandro Jodorowsky, 1973)
“Holy Dağı” (Alejandro Jodorowsky, 1973)
3. The Sacrifice (Andrei Tarkovsky, 1986)
4. The Decalogue (Krzysztof Kieślowski, 1989 – 1990)
5. The Turin Horse (Béla Tarr, 2011)
6. Melancholia (Lars von Trier, 2011)
